abadcoach.ir

کتاب خوانی ما و غربی ها

️️ فرهنگ رایج نویسندگان در ایران: نه کتاب تو برای من مهم است و نه کتاب من برای تو.

 مقایسه کتاب ها و نویسندگان ایرانی با کتاب ها و نویسندگان خارجی کشورهای پیشرفته، نتایج و نکات خیلی جالبی در پی دارد.
 با همه احترامی که من برای نویسندگان ایرانی قائل هستم، اما به طور کلی معتقدم همچنان که خودروسازهای ما نسبت به خودروسازهای خارجی خیلی عقب هستند، نویسندگان ما نیز در مقایسه با نویسندگان خارجی خیلی عقب هستند(و همینطور خوانندگان مون و همینطور گلاب به روتون مردم مون) حالا شواهد و دلایل زیادی می توان ارائه کرد که من فعلا به یکی از آنها اشاره می کنم، و ان شاءالله در آینده هم به برخی از آنها اشاره می کنم.
یکی از تفاوت هایی که میشه در کتاب ها و نویسندگان غربی نسبت به کتاب ها و نویسندگان ایرانی دید، این است که در خیلی از کتاب هایی که
 نویسندگان خارجی می نویسند، یادداشت های زیادی از سایر نویسندگان دیگر هست که این کتاب را تایید کرده اند و توصیه به خواندن آن نموده اند‌، از طرفی در صفحه تقدیر و تشکر خیلی از کتاب های آنها، از تعداد زیادی افراد همکار و کمک کار نام برده میشه که کتاب را خوانده اند و پیشنهادهای خوبی برای پربارتر شدن کتاب داده اند‌.
 خلاصه کتاب نوشتن برای اونها، مثل عروسی در میان ما ایرانی ها می باشد که خیلی ها کمک کار هم می شوند تا یک مجلس خوبی برگزار بشود. اما کتاب نوشتن، و کمک کردن به نویسنده برای اینکه کتاب بهتری بنویسد، و چهار خط تعریف و تمجید نوشتن از کتاب و نویسنده توسط همکاران، در میان نویسندگان و اهل علم ایرانی را نمی دانم مثل چی مثال بزنم( باز هم گلاب به روی تان، شاید مثل شستن و کفن کردن مرده باشد که کمتر کسی حاضر است داوطلب بشود) ولی هر چه هست؛ اولا خیلی از نویسندگان به بقیه نمی گویند که دارند کتاب می نویسند(چون برای بقیه خیلی مهم نیست)، و وقتی هم تمام می کنند، برای بررسی و نقد به بقیه نمی دهند(چون بقیه حوصله کتاب خوندن ندارند و کلی بهانه می آورند)، و وقتی هم می خواهند چاپ کنند، کسی هم نیست که حاضر باشد، چهار خط تعریف و تمجید بنویسد(چون هم کتاب رو نمی خونند، هم همدیگر را قبول ندارند و هم اصولا سبک رایج خیلی از ماها، در خیلی از مواقع، دست هم گرفتن، نیست، بلکه مچ هم گرفتن است) و خلاصه وقتی هم کتاب چاپ می شود هیچ هیجانی در کسی ایجاد نمی شود( چون چیز مهمی اتفاق نیفتاده است ). نمی دانم این با هم نبودن ها، کمک کار هم نبودن ها، پشت هم نبودن ها، نشانه ی چیست؟ ولی هر چه هستند، نشانه های خیلی خیلی بدی هستند.
 خداوند عاقبت این جامعه ما را با این همه «کتاب گریزی» و با این همه «از هم گریزی» ختم به خیر گرداند. الهی آمین
 محمود یزدانی
مطلب پیشنهادی(Suggested content:) :  قضاوت کردن دیگران، مهارت اغلب ما
مطالب مرتبط
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به آقای محمد آباد می‌‌باشد.