پروفسور مارتین سلیگمن در دوره ریاست خود بر انجمن روانشناسی آمریکا در ۱۹۹۸ از روانشناسان کاربردی خواست تا به اصل خود برگردند و در کنار درمان و شفای بیماران روانی به پربارتر و رضایت بخش تر کردن زندگی انسانها و همچنین به شناسایی و پرورش استعدادهای آنان هم توجه کنند .
در حقیقت این اهداف روانشناسان کاربردی تا پیش از جنگ جهانی دوم بود اما پس از جنگ، روانشناسان کاملاً بر درمان بیماری‌های روانی متمرکز شدند و از دو هدف دیگر تقریباً به طور کامل غفلت کردند.
پس از اظهار نظر پروفسور سیگمن در ۱۹۹۸ گروه زیادی از اندیشمندان به هیجان ها و صفات مثبت، توانمندی ها، استعدادها و نیز نهادهای مثبت معطوف شدند یا حداقل به این جنبه ها بیشتر توجه کردند. پژوهش در زمینه روانشناسی مثبت گرا در یکی دو دهه گذشته بسط و گسترش یافته است. در سال ۲۰۰۸ اولین شماره مجله روانشناسی مثبت گرا پژوهش های بسیاری را که درباره هیجان های مثبت، صفات، توانمندی‌ها و بهباشی انجام می گرفت منتشر کرد. در حال حاضر روانشناسی مثبت گرا در بیش از ۱۰۰ دانشکده و مرکز آموزشی در آمریکا و بریتانیا تدریس می شود.
اگرچه هنوز راه درازی تا شناخت و کاربرد آن چه که روانشناسی مثبت‌گرا می‌گوید در پیش است، متون موجود نشان می‌دهد که این روانشناسی در مشاوره و روان‌درمانی نقش بارزی را ایفا می‌کند.
برگرفته شده از کتاب فنون روانشناسی مثبت گرا ، نوشته ، جینا.ال.مگیار- موئی
