روانشناسی مثبت نگر صرفاً تمرکز روی تفکر و هیجانات مثبت نیست و کانون موضوعات آن بسیار متفاوت و بیش از این است.
در واقع قلمرو روانشناسی مثبت‌نگر در پی شناخت عواملی است که به جای پژمردگی، موجب بالندگی افراد و جوامع می‌شوند. بالندگی عبارت است از حالتی از سلامت روانی مثبت، شکوفا شدن، پیشرفت و توفیق در تلاش‌ها بدون بیماری روانی، سرشار بودن از سرزندگی هیجانی و کارکرد مثبت در قلمرو‌های خصوصی و اجتماعی.
تحقیقات میشالک در سال ۲۰۰۹ نشان می دهند که فقط ۱۸ درصد بزرگسالان به معیارهای بالندگی می‌رسند، ۶۵ درصد سلامت روان متوسطی دارند و ۱۷ درصد پژمرده اند. همانطور که انتظار می‌رود بالندگی با متغیرهایی مانند پیشرفت تحصیلی،مهارت در انتخاب هدف خودمهارگری بالا و پشتکار پایدار، مرتبط است.
برگرفته از کتاب روان شناسی مثبت نگر نوشته کیت هفرن و ایلونا بونیول
